piątek, 5 listopada 2010

Fingerboard

Fingerboard (w skrócie FB) – miniaturowa deskorolka, wyposażona w koła, deck, trucki i inne części podobne do tych w dużej deskorolce. Fingerboardy mają długość ok. 96mm. Charakterystyczną cechą fingerboardu jest dokładne odwzorowanie konstrukcji deskorolki, łącznie z charakterystycznym zawieszeniem, pozwalającym na poprzeczny skręt osi, pod wpływem asymetrycznego nacisku na deskę. Szerokość fingeboard'u jest zwykle uzależniona od gustu użytkownika. Wyróżniamy następujące typy szerokości:
  • 25mm-26mm: regular
  • 27mm-29mm: wide
  • 30mm-31mm: extra wide
Wraz z szerokością blatu często zmienia się również trucki, których wyróżniamy 2 typy: regular i wide. Te pierwsze stosuje się zwykle w deskach o szerokości 25mm - 28mm, w tych szerszych często można spotkać właśnie trucki wide.
Atrakcyjność jazdy można zwiększyć poprzez nabycie przeszkód takich jak poręcze, ławeczki, palety, rampy, grind-boxy itp. Najpopularniejszym ich producentem jest firma BlackRiver Ramps. W ich ofercie znaleźć można również całe fingerparki, które są produkowane również przez innych producentów.
Większość początkujących fingerraiderów zaczyna od desek firmy TechDeck. Są ogólnodostępne i tanie, przy czym zapewniają dobrą jakość wykonania. Po pewnym czasie zamienia się je na blaty własnoręcznie wykonane (z forniru lub okleiny) lub zakupione od innych firm produkujących fingerboardy (m. in. Berlin Wood, FlatFace). Decki z drewna stały się popularne do tego stopnia, że powstało kilkanaście polskich "brandów" (m. in. Mitt, Birds, Alfa), których deski są łatwiej dostępne w Polsce i tańsze.
Do fingerboardów wymyślane są coraz to nowe urozmaicenia. Najpopularniejszym z nich jest prawdopodobnie t. zw. Tape (został po raz pierwszy wyprodukowany przez firmę BlackRiver Ramps pod nazwą RipTape). Jest to specjalna mikroguma zastępująca klasyczny papier ścierny. Daje ona lepszą sterowność nad fingerboardem. Fingerraiderzy często modyfikują swoje fingerboardy w domowych warunkach, np. poprzez zmianę papieru ściernego, zmianę grafiki, pomalowanie trucków itp.

Budowa fingerboardu [edytuj]

  • Deck, blat - stanowi ona jedną z ważniejszych części. Jest to wyprofilowana deska z plastiku, drewna lub innych materałów (np. włókno szklane czy węglowe) do której zostają przykręcone trucki oraz nalepiony papier ścierny lub tape. Na dole decku często pojawiają się grafiki, choć wiele mniej oficjalnych brandów rezygnuje z tej opcji np. na rzecz umieszczenia na dole egzotycznego gatunku drewna. Drewniane deski składają się najczęściej z 5-ciu warstw, często też spotyka się czterowarstwowe decki, rzadziej trzy lub siedmiowarstwowe. Często są one również lakierowane dla lepszego wyglądu i przedłużenia żywotności deck'a.
  • Truck - jest to część przykręcona do blatu deski. Do trucków przykręcone są kółka. Truck składa się z dwóch części: hanger'a (element w którym umieszcone ośki) i baseplate'u (łączy hanger z deckiem). Ich głównycm producentem jest TechDeck, chociaż można znaleźć je też w ofercie YTrucks, Bollie, Wicked Stix czy BlackRiver. Trucki firmy BlackRiver są prawdopodobnie pierwszymi profesjonalnymi truckami do fingerboard'a, są prawdopodobnie również tymi najdroższymi.
  • Nakrętki
  • Kingpin - największa śruba umieszczona w baseplacie, trzyma ona ze sobą baseplate wraz z hanger'em.
  • Bushingi - W deskach TechDech są wykonane z plastiku, natomiast często używany jest tzw. "tuning". Składa się on z 4 metalowych tależyków i 4 gumek. Dodają realizmu oraz pozwalają lepiej kontrolować deskę.
  • Montażówki - są to śrubki używane do montażu truck'ów do deck'a. Na jeden "komplet" przypada 8 montażówek.
  • Łożyska lub rdzenie - łożyska kulkowe są używane przez bardziej doświadczonych fingerraiderów, umieszczone zostają w kołach. Mają otwór wewnętrzny 1,5mm lub 1,6mm i grubość 2mm (regular)lub 1,2mm (double bearing wheel) Rdzenie natomiast są metalowymi lub plastikowymi elementami które są tańszą alternatywą łożysk dając podobny efekt.
  • Koła - najczęściej plastikowe (TechDeck), lecz wykonuje się je też z peek'u, poliamidu, poliacetalu, teflonu i innych materiałów (Winkler Wheels, Substance, FlatFace). Takowe różnią się od plastikowych większą precyzją wykonania, wytrzymałością i wygodą jazdy, jednak są znaczne droższe. W kółkach lepszej jakości zwykle montuje się łożyska. Droższe modele kółek wyposażone są czasami w 2 łożyska na koło.

Kurupt

Kurupt
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacji, szukaj
Kurupt
Imię i nazwiskoRicardo Emmanuel Brown
Data i miejsce urodzenia23 listopada 1972
Filadelfia, Pensylwania, Stany Zjednoczone
Gatunekhip-hop
Aktywność1992 - dzisiaj
Wytwórnia płytowaD.P.G. Recordz
PowiązaniaDaz Dillinger, Canibus, Killah Priest, Ras Kass, J. Wells, Roscoe, DJ Quik
Liczba albumów19
Zespół
Tha Dogg Pound
The HRSMN
Ricardo Emmanuel Brown (ur. 23 października 1972 r. w Filadelfii), znany jako Kurupt i Young Gotti - amerykański raper. Połowa duetu Tha Dogg Pound, który tworzy razem z Dazem Dillingerem. Członek składu The HRSMN znanego też jako "The Four Horsemen". Tworzy go z Canibusem, Ras Kassem i Killah Priestem.

Spis treści

[ukryj]

Biografia [edytuj]

Kurupt urodził się w Filadelfii. Później przeprowadził się do swojego ojca mieszkającego w Hawthorne w Kalifornii. Jakiś czas po tym zmienił miejsce zamieszkania po raz kolejny, tym razem było to South Central. Kiedy dołączył do wytwórni Death Row Records miał zaledwie 16 lat. Tam później poznał kuzyna Snoop Dogga, Daza Dillingera z którym w przyszłości stworzył duet Tha Dogg Pound. Mimo ciężkich warunków panujących w Death Row, które rządzone było przez Suge Knighta, pracował tam nad wieloma projektami. Mimo iż był on bez grosza, wytwórnia nie płaciła mu za pracę nad projektami takimi jak Doggystyle Snoopa czy The Chronic Dr. Dre. Cztery lata po jego wstąpieniu do wytwórni wydał album swojego duetu Tha Dogg Pound Dogg Food. Album odniósł duży sukces, zdobył podwójną platynową płytę i na trwałe zapisał się w historii rapu. Jego solowe produkcje jak i te w duecie z Dazem nie odniosły większego sukcesu. W 2007 roku wydał z J Wellsem album Digital Smoke, który również nie zdobył dużej popularności. Pod koniec 1997 roku opuścił Death Row i wrócił do Filadelfii gdzie założył swoją wytwórnię A.N.T.R.A. Records.

Dyskografia [edytuj]

Albumy solowe
  • Kuruption! (1998)
  • Tha Streetz Iz a Mutha (1999)
  • Space Boogie: Smoke Oddessey (2001)
  • Against tha Grain (2005)
  • Same Day, Different Shit (2006)
  • Streetlights (2010)[1]
Tha Dogg Pound
Information icon.svg Osobny artykuł: Tha Dogg Pound#Dyskografia.
The HRSMN
  • The Horsemen Project (2003)
Kurupt & J. Wells
  • Digital Smoke (2007)
Kurupt & Roscoe
  • The Frank and Jess Story (2008)
DJ Quik & Kurupt

Przypisy

Dr.Dre

Dr. Dre, właściwie André Romelle Young (ur. 18 lutego 1965 w Compton, Los Angeles w Kalifornii[1]) – amerykański producent muzyczny i raper. Jest przyrodnim bratem Warrena G.
Swoją karierę zaczął występując jako DJ w klubach Los Angeles, później stał się członkiem grupy World Class Wreckin' Cru (dwie płyty: World Class i Rapped in Romance). W 1986 spotkał się z Eazym-E i razem stworzyli grupę N.W.A. (należeli do niej min. Ice Cube, MC Ren, DJ Yella, The D.O.C. oraz Arabian Prince). W tym okresie Dre, odpowiedzialny za produkcję nagrań dla N.W.A., zostaje nazwany przez dziennikarzy "architektem gangsta rapu". Po odejściu z N.W.A. w 1991 Dre nagrywa singiel "Deep Cover" dla wytwórni Epic a następnie zakłada wraz z Suge Knightem wytwórnię Death Row, która wydaje w 1992 roku jego solowy debiut The Chronic. Album promowały single: "Nuthin' but a 'G' Thang", "Let Me Ride" i "Dre Day", na którym to zdissował swojego dawnego przyjaciela Eazy'ego. Po sukcesie The Chronic pomógł Snoopowi Doggy Dogg nagrać debiut Doggystyle, który okazał się jeszcze większym hitem niż The Chronic. W 1995 do wytwórni dołączył 2Pac, który stał się kością niezgody między Suge'em a Dre. W 1996 Dre opuścił Death Row i założył własną wytwórnię Aftermath Entertainment, gdzie wydał kompilację Dr. Dre Presents... The Aftermath oraz swój drugi solowy album 2001 promowany singlami "Still D.R.E.", "Forgot About Dre", "The Next Episode".
Dr. Dre wypromował wielu znanych raperów, między innymi Game'a, Eminema, Snoop Dogga, 50 Centa. Dre jest uważany za jednego z ojców gangsta rapu. Jego pseudonim "Dr. Dre" pochodzi od jego ulubionego koszykarza – Juliusa "Dr. J" Ervinga, oraz od imienia André.
23 sierpnia 2008 roku 20-letni syn rapera, André Young Jr., został znaleziony martwy w mieszkaniu matki, z którą mieszkał. Przyczyną zgonu według koronera było przedawkowanie heroiny i morfiny[2].
Na grudzień 2010 roku zapowiedziany jest album Detox. Dre wyjaśnił, że będzie to ostatnia kompozycja w jego karierze[3].

Spis treści

[ukryj]

Dyskografia [edytuj]

Information icon.svg Osobny artykuł: Dyskografia Dr. Dre.

Kariera filmowa [edytuj]

Reżyser [edytuj]

Scenariusz [edytuj]

Aktor [edytuj]

Aktor gościnnie [edytuj]

Aktor (zdjęcia archiwalne) [edytuj]

Kompozytor [edytuj]

Producent [edytuj]

Producent wykonawczy [edytuj]

Przypisy

X-Zbit

Xzibit , znany również jako "X to the Z", właściwie Alvin Nathaniel Joiner (ur. 18 września 1974 w Detroit[1]) - amerykański raper i muzyk znany z współpracy z Tha Alkaholiks, Snoop Doggiem, Eminemem, czy Ice Cube'em. Był członkiem ekipy Strong Arm Steady. W grudniu 2009 roku wraz z B-Realem i Young De założył grupę Serial Killaz.
W przeszłości Joiner prowadził popularny program Pimp My Ride, który był emitowany na antenie MTV. Najnowszy album artysty nosi nazwę MMX. Jego premiera odbędzie się w 2010 roku. W grudniu ubiegłego roku wydał singiel Hurt Locker, a na początku 2010 Phenom z gościnnym udziałem Kurupta & 40 Glocca.

Spis treści

[ukryj]

Wczesne dzieciństwo [edytuj]

Gdy Joiner miał dziewięć lat, zmarła jego matka. Jego ojciec ponownie się ożenił i wraz z rodziną przeniósł się z Detroit do Los Angeles. W wieku 10 lat, Joiner zainteresował się muzyką rap i zaczął pisać pierwsze teksty, co nie spotkało się z aprobatą ojca i macochy. Kilka lat później został wyrzucony ze szkoły średniej. W utworze "Carry the Weight" Xzibit opowiada historię swojego dzieciństwa.

Kariera [edytuj]

W wieku 17 lat, Xzibit wyruszył z Detroit do Los Angeles z nadzieją na rozpoczęcie kariery muzycznej. Kilkakrotnie pojawił się jako gość na płytach innych artystów. Jego pierwszym utworem było "Freestyle Ghetto" na płycie "King Tee IV Life". Zaraz potem rozpoczął współpracę z The Liks przy płycie "Coast ][ Coast". Po tournée z nimi w 1995, Steve Rifkind z Loud Records wypuścił debiutancki album młodego rapera pt. "At the Speed of Life", który spotkał się ze znakomitymi recenzjami. Po nim przyszły następne albumy, które przyczyniły się do znacznego wzrostu popularności Xzibita.

Koncerty w Polsce [edytuj]

  • 30 kwietnia 2009, Warszawa, klub Stodoła[2]; afterparty z udziałem artysty w klubie The Fresh[3].

Dyskografia [edytuj]

Information icon.svg Osobny artykuł: Dyskografia Xzibita.

Albumy [edytuj]

Filmografia [edytuj]

Przypisy

Flo Rida

Tramar Dillard (ur. 16 grudnia 1979) – amerykański raper znany jako Flo-Rida lub Flo Rida, od nazwy stanu, w którym urodził się i dorastał. Tworzy głównie muzykę gatunków rap i pop. Karierę muzyczną zaczynał już jako nastolatek, występując z lokalną grupą 2 Live Crew. Sławę zdobył w 2008 roku dzięki singlowi Low z udziałem T-Paina, który znajduje się na ścieżce dźwiękowej do filmu Step Up 2 – The Streets oraz został wydany na jego debiutanckim albumie Mail on Sunday, którego premiera nastąpiła 18 marca 2008 roku. 31 marca 2009 roku ukazał się drugi album rapera R.O.O.T.S., z którego pochodzą m.in. hit numer 1 Right Round z udziałem wokalistki Keshy i Sugar, do którego wykorzystano sample z utworu Blue (Da Ba Dee) włoskiej grupy Eiffel 65.

Dyskografia [edytuj]

Albumy

RokTytułNajwyższa pozycjaCertyfikaty
USUS RapUS R&BUKDE
2008Mail on Sunday 4[1]2[1]2[1]29[1]50[1]
  • RIAA: złoto
  • USA sprzedaż: 511 922
2009R.O.O.T.S. 8[2]3[2]6[2]5[2]21[2]
  • USA sprzedaż: 105 879

Single

RokSinglePozycja w notowaniuAlbum
US Hot 100US R&BUS RapPop 100CANUKDEIRLAUSNZEURO
2007"Low" (feat. T-Pain)191112133114Mail on Sunday
2008"Elevator" (feat. Timbaland)165210211020-36141889
"In The Ayer" (feat. will.i.am)38--35------86
"Roll" (feat. Sean Kingston)61--4843------
2009"Right Round" (feat. Ke$ha)11257111--15-R.O.O.T.S.
"Shone" (feat. Pleasure P)5781--38------
"Sugar" (feat. Wynter Gordon)15231317835-----
"Jump" (feat. Nelly Furtado)54---3221--2026-
"Be On You" (feat. Ne-Yo)19-6-6151-----
"Touch Me (feat. Ke$ha)-----------
2010"Available" (feat. Akon)----89------
"Club Can't Handle Me" (feat. David Guetta)18---4181338The Only One

Występy gościnne

RokArtystaTytuł
2008DJ LazMove Shake Drop
Jessica MauboyRunning Back
BriscoJust Know That
2009DJ Felli FelFeel It
Teaira MariCause A Scene
Jadyn MariaGood Girls Like Bad Boys
PhyllishiaSunshine
Alexandra BurkeBad Boys
Mista MacDrop That
Three 6 MafiaFeel It
2010Angel & KhrizSubelo
LudacrisI Know You Got A Man
G-DragonHeartbreaker
J LewisDancin' On Me
TrinaWhite Girls
Nathan Fagan-GayleCaught Me Slippin'
Cody SimpsoniYiYi
Inner CircleCandy Girl (Sugar Sugar)
Kevin RudolfYou Make The Rain Fall

Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Flo Rida - Mail On Sunday (ang.). acharts.us. [dostęp 2010-03-16].
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Flo Rida - Roots (route Of Overcoming The Struggle) (ang.). acharts.us. [dostęp 2010-03-16].